Kıra, döke yaşamamaya çabaladım hayatı...
Bilmeden ya da istemeden çarpıp saçtıklarım da oldu,
ama el attıklarıma elimden geldiğince el verdim.
Elimi tutmayı isteyip de beceremeyenlere darılmadım, gücenmedim.
O da onların elinden gelendi,
kendimden bildim.
uzanan elleri tutmadan nasıl anlardım sevilip sevilmediğimi,düştüğümde beni tutup tutmayacaklarını .denedim uzanan elleri tutmayı ,hayalkırıklıklarım da oldu yaşam enerjimin yükseldiği anlar da. sonra farkettim hayatı birlikte deneyimlediğimizi ve birlikte büyüdüğümüzü,aramızdaki yaş farklarına rağmen birbirimizin bazen öğretmeni bazen öğrencisi olduğumuzu.hata ,yada yanlışlar yaşam deneylerimizin sonucu.önce kendimi affettim.sonra baktım ki affedilecek kimse kalmamış. ve sevdim herşeyi ve herkesi özgürce...........
YanıtlaSil