"sen bir yalandın, ben aşk sandım" :)

İnsanları daha en baştan çözüyorum. Bende ne kadarlık olacaklarını ve hatta olduklarını. Kimine az, kimine çok ama mutlaka şans veriyorum. Ne kadarlık olduklarına göre, abartılı bir şans oluyor bu kimileyin. Yuh dedirtecek kadar, yıllara önce meydan okuyup, sonra da eyvah çekecek kadar. O da benim kısmetim oluyor artık. Yani sonuç olarak kısmetsizim. Gereksize, üstelik de haddinden fazla şans verirsen olacağı budur zaten.

Herşeye rağmen, ben yazıyorum, ben çiziyorum.

Mutluyum böyle, İyiyim.